Gezegdes / Odo’s

Je hebt twee oren, maar je hoort de woorden nooit tweemaal.

Iedereen doet zijn/haar zaken op zijn/haar eigen manier.

Onderschat nooit een ander.

Met geld koop je geen karakter.

Geduld is de sleutel der overwinning.

Wij praten langs elkaar heen.

Schelden doet geen pijn, maar wie het doet is een zwijn.

Jouw gevoel voor eigenwaarde bepaalt mede waar je terecht komt.

Hou je mening voor jezelf.

Mensen die zelf niets ondernemen hebben vaak de grootste mond over wat een ander probeert tot stand te brengen.

Uitspraken van moeders komen altijd uit.

Ondank is ’s werelds loon.

Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Het krioelde er van de mensen.

Een ongeluk ligt in een klein hoekje.

Geduld is de sleutel tot overwinning.

Arm zijn als een kerkrat.

Hij zit te piekeren.

God weet waarom hij het paard geen horens heeft gegeven.

Alle dieren in het bos eten kassave, maar het konijn krijgt de schuld.

Ik ben te onbetekenend, niemand kan mij deren.

Ruzie heeft kwade gevolgen.

Blaffende honden bijten niet.

Als het kind niet bang is om middernacht dood te

gaan, is mama niet bang om te schreeuwen.

God maakt niet alle vingers even lang.

Stank voor dank.

1. De rat zegt: “Ze hebben mij de bek gesnoeid, waarom hebben zij mijn staart ook niet genomen.

2. Zij hebben mij het goede ontnomen, waarom het slechte ook niet.

1. Als je zelf glazen ramen hebt, neem dan geen steen om die van een ander te breken.
2. Wie kaatst moet de bal verwachten.

Sommige mensen zijn meester in het wisselen van kleur.

1. Is het paard dood, dan wordt de koe vet.

2. De een zijn dood is de ander zijn brood.

Al spelende gooit men een stondoifi dood.

1. Zolang je geen hout kapt, vallen er geen spaan- ders.

2. Wie niet werkt, maakt geen fouten.

1. Als je de fluit hoort, weet je dat er muziek aan komt.

2. Als je de zweep hoort, weet je dat er slagen vallen.

1. Als de Obia niet voor U bestemd is, spuug er dan niet op.

2. Bemoei je niet met andermans zaken.

1. Niemand zal een diamant op de weg vinden zon- der hem op te rapen.

2. Wie een goede vrijer heeft zal hem graag als man willen.

Waar rook is is ook vuur.

Als het geld op is, dan verdwijnen je vrienden.

Armoede is geen schande.

1. De liefde ziet geen schoonheid.

2. Liefde is blind.

Stille wateren hebben diepe gronden.

1. Ik ben als een pappot; men zegt dat mijn mond wit is, maar een ander eet de gongote.

2. Ik heb de naam, maar een ander voert de daad.

1. Je tanden laten zien is niet altijd lachen.

2. Het is niet alles goud wat blinkt.

1. De koe wil de gouverneurs tuin bevuilen, maar bevuilt haar eigen staart.

2. Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in.

1. Als je achting hebt voor een blaf, zal je er zure tomtom bij eten.

2. Door het zoete der liefde, verdraagt men het zure van het huwelijk.

1. Zij maakt haar bed op, eer zij een man heeft.

2. Zij verkoopt de huid, voor zij de beer geschoten heeft.

De papegaaien eten het en de parkieten krijgen er de schuld van.

1. Heb je geduld, je zult de ingewanden van een mier zien.

2. Geduld overwint alles.

1. Een kaaiman komt van onder het water boven, en zegt, mijn grootmoeder is dood; maar zij die aan de wal staan zeggen: “het is niet waar!”

2. De beste stuurlui staan aan wal.

Waar God een vinger opheft, neemt de duivel een stok om je op je rug te slaan.

1. Snel gaan wordt op het laatste lopen, het begin van lopen is spoedig gaan.

2. Gulheid wordt op het laatst verkwisting; de grond- slag van verkwisting is gulheid.

1. Een praatjesmaker is geen werker.

2. Praatjes vullen geen gaatjes.

1. Wanneer je een stinkvogel uitscheldt, trekt de kalkoen het zich aan, want ze hebben beiden een kale kop.

2. Wie de schoen past trekt hem aan,

1. Iemand die niet dansen kan, zal zeggen dat de drum niet goed gespeeld wordt.

2. De bovenste druiven zijn zuur zei de vos, want hij kon er niet bij.

1. Er zijn meer huizen dan kerken.

2. Er zijn meer handen dan verstanden.

Als de ene hand de ander wast, worden ze beiden schoon.

1. Ik heb geen suiker meer voor het halen van lange draden.

2. Je rekt je woorden als gebraden kaas; Mijn geduld is ten einde.

Je kunt je berekening opmaken, maar daarmee heb je het nog niet in je zak.

Mijn persoonlijkheid wil je niet zien, maar je hebt wel belangstelling in mijn levenswandel.

Bezint eer gij begint.

Je moet jezelf niet wegcijferen voor een ander.